Εισαγωγή
Ο Γιώργος είναι ένα γλυκό και μελαγχολικό αγόρι. Φιλαράκι μου. Έχει όμως έναν καημό. Δε γαμάει όσο θα ήθελε. Μπορεί στο στοίχημα του ΟΠΑΠ να βγάζει κανά φράγκο και να με κερνά καμιά μπίρα, αλλά στο γκομενικό μέτωπο δεν είναι το ίδιο τυχερός. Πολύ χυλόπιτα βρε παιδάκι μου. Χυλόπιτα όλων των μορφών. «Έχω πονοκέφαλο», «Πρέπει να φύγω τώρα με περιμένουν», «Απόψε πρέπει να πάω βόλτα το σαλιγκάρι μου», «Δεν είμαι έτοιμη για σχέση» και βέβαια την all time classic «σε βλέπω δα φίλο»
Κρίμα όμως το παιδί γιατί έχει πολύ αγάπη να δώσει. Δεν απογοητεύεται όμως, συνεχίζει αγέρωχος να κερνά γκόμενες στα μπαρ και να ζητά τηλέφωνα από φίλες φίλων. Κάτι κάνει λάθος όμως και δεν του κάθεται καμία. Δε γαμάει το παιδί και έχει νεύρα. Και κρίμα γιατί απ’ ότι μου έχει πει γαμάει ωραία. Με στυλ και φινέτσα. Σα σαμουράι που έχει πει και ο Γονίδης, αυτός ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής.
Ευτυχώς που έχει τη δουλειά και ξεχνιέται. Τον πρήζουν, τον βισματώνουν, και ξεχνάει την αγαμία του. Έλα όμως που ένα επαγγελματικό ταξίδι ήταν η αφορμή να πει «παρών» το πουλάκι του. Τον έστειλαν Καλαμάτα, να τσεκάρει τα παραρτήματα της επιχείρησης.
Και επειδή εγώ είμαι από’ κει του είπα αν θελήσει να βγει να με πάρει να του πω τα πιο φίνα μέρη, με πολλές γκόμένες. Με πήρε τηλέφωνο το ίδιο βράδι να με ρωτήσει για κανά καλό στριπτιτζάδικο, γιατί αν περίμενε να τις γδύσει ο ίδιος σώθηκε. Ήθελε να δει κανά καλό στριγκάτο κωλαράκι γιατί είχε πήξει η μούνα του από τα λογιστικά όλη μέρα. Εγώ όμως δεν ήξερα να του πω, γιατί είμαι κουλτουριάρης και δεν πηγαίνω σε τέτοια μέρη. Στο πολύ μου κέφι όμως, πηγαίνω και ακούω και καμιά καλή Τζαζιά.
Όμως, όπως λέει και ο Κοέλιο, αυτό ο μεγάλος συγγραφεύς, όταν θες κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου. Και έτσι ο Γιώργος ήθελε πάρα πολύ να πάει σε ένα στριπτιτζάδικο και πήγε γιατί όλο το σύμπαν συνωμότησε υπέρ του. (ρώτησε ένα περίπτερο)
Κι εκεί γνώρισε την Μπέττυ, τη Στριπτιτζού. Πολύ καλό κορίτσι και με φαναστικό κώλο. Άλο να σας λέω και άλλο να χαϊδεύεται. Η Μπέττυ που λέτε χαϊδευόταν πάνω στο stage. Έπαιζε με τα σιλικονάτα της βυζόμπαλα και ανεβοκατέβαζε τη στίγκαρα της για να της περνάνε στο κορδονάκι Ευρά. Ο αγαπούλης μας όμως αντί να καυλώσει και ξεχαστεί, καύλωσε και μελαγχόλησε. Μελαγχολούσε πάντα βλέποντας τέτοιες γκομενάρες, γιατί ήξερε ότι ποτέ δε θα πήδαγε μια τέτοια!
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
www.myspace.com/spirouklas
Monday, February 12, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)