Μεταλλάς In Love

Κουρεύτηκε και έγινε άνθρωπος.
Ήταν κλασικός Μεταλλάς. Με τις λιωμένες Μάρτινς ή Γκέτα (το καλοκαίρι το έσπαγε με μαύρα allstar), τα κολλητά μαύρα τζιν με τις αλυσίδες για το πορτοφόλι, τις μπλούζες με τα λογότυπα των κάφρικων συγκροτημάτων και βέβαια τη μαλλούρα. Όταν τα έπιανε κοτσίδα, άντε και κάπως βλεπόταν, αλλά δεν τα έπιανε ποτέ. Τα άφηνε να ανεμίζουν στον αέρα και να μαστιγώνουν τους συνακροατές κάφρους στις συναυλίες όταν κοπάναγε το κεφάλι του στους ρυθμούς του εκάστοτε συγκροτήματος με τα χέρια του να προσποιούνται πως παίζουν κιθάρα.
Μέχρι που ήρθε η σειρά του να πάει στο στρατό. Άφησε το κούρεμα τελευταία μέρα. Όταν το ψαλίδι του μπαρμπέρη, (γιατί ένας σωστός μεταλλάς που σέβεται τον εαυτό του δεν πάει ποτέ σε κομμωτήρια) άρχισε να κόβει την κοτσίδα του, ένιωσε να χάνει ένα μέρος της προσωπικότητάς του, ένα μέρος του εαυτού του, πίστευε ότι κάτι θα άλλαζε... και μπορεί να είχε δίκιο.
Το ίδιο βράδι πήγε με κάτι φίλους στα Εξάρχεια. Ομοϊδεάτες, μαλλιάδες μεταλλάδες. Την άλλη μέρα παρουσιαζόταν στην Τρίπολη και βγήκαν να αποχαιτερηθούν.
Ίσως ήταν η ιδέα του, ίσως το άγχος του και η αγωνία που αύριο παρουσιαζόταν, αλλά ένιωθε πως οι φίλοι του, του φέρονταν περίεργα. Σκέφτηκε μήπως φταίει το κούρεμά του; Αυτό του έλειπε, τώρα που έμπαινε φαντάρος να χάσει τους φίλους του. Λες να λένε ότι τώρα που κουρεύτηκε πούστρεψε. Λες να λένε ότι τώρα που θα μπει στο στρατό θα αρχίσει να ακούει φλωριές; Όχι! Όχι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο σκέφτηκε
Πήρε τη μπίρα του, ύψωσε το ποτήρι και φώναξε:
«ΣΤΗ ΜΕΤΑΛ»
«ΣΤΗ ΜΕΤΑΛ» φώναξαν οι ομοϊδεάτες μαλιάδες φίλοι του, και μετά άρχισαν να κοπανάνε τα κεφάλια τους στο ρυθμό της μουσικής και να ανταλλάσσουν ψείρες. Και αυτός ζήλευε γιατί παρόλο που προσπαθούσε, και μάλιστα προσπαθούσε σκληρά. Το αποτέλεσμα του δικού του κοπανήματος δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακό. Η έλλειψη της μαλλούρας βλέπετε.

Ο καιρός περνούσε δύσκολα στο στρατό για τον Μεταλλά. Ομοϊδεάτες δε βρήκε. Τουλάχιστον δεν τους ξεχώρισε, λόγω της ομοιομορφίας των συμφάνταρων. Το κινητό του, που χτύπαγε στον ήχο των Μετάλλικα, σπάνια ακουγόταν. Οι φίλοι του, του έστελναν όλο και πιο σπάνια MMS με ξετσίπωτες γκομενίτσες.
Μελαγχόλησε. Η κορύφωση δε της μελαγχολίας έφτασε όταν έχασε τη συναυλία των Slayer. Ήξερε ότι όλοι οι φίλοι του είχαν πάει και αυτό τον πλήγωνε ακόμη περισσότερο. Ξάπλωσε την κουκέτα του, έβαλε καφρίλες στο MP3 player τέρμα και έκλεισε τα μάτια.
«Τι ακούς ρε φίλε;» τον διέκοψε ένα παλικαράκι από την Καλαμάτα, ολίγον βλαχάκι, αλλά που ήξερε από καλό λάδι και χασίς.
«Δεν θα καταλάβεις» του είπε με υπεροψία ο Μεταλλάς.
«Κλείσ’ το και πάμε καμιά βόλτα, είμαστε εξοδούχοι, πάμε να δούμε το Σουφλί Μπάι Νάιτ»
Μια βόλτα θα του έκανε καλό. Και το Σουφλί το βράδι ήταν όμορφο. Πήγαν σε ένα μπαρ. Μην μπερδεύεστε, οχι κωλόμπαρο. Κανονικό Μπαρ.
Ήπιαν τον κώλο τους. Ο μπαμπάς του Καλαματιανού, που ήταν μεγάλος χασισέμπορας, είχε εξοπλίσει το γιο του με πολλά τσιγάρα και φράγκα. Και δώσ’ του ο Καλαματιανός κέρναγε και ο Μεταλλάς δεν έλεγε όχι. Το Ουίσκι και τα σφηνάκια τεκίλα ήταν βάλσαμο για την πληγωμένη καρδούλα του Μεταλλά.
Κι εδώ ένας μύθος καταρρίφτηκε. Γιατί η καρδούλα των Μεταλλάδων είναι ευαίσθητη. Μπορεί και αυτή να νιώθει και να σκιρτά κι αφήστε τους άλλους να λένε. Και αμέσως άλλος ένας μύθος καταρρίφτηκε, έγινε ένα ντόμινο μύθων δηλαδή. Ο Μεταλλάς είδε το γκομενάκι και ένιωσε ένα σκίρτημα.
Ίσως ήταν το αγγελικό της προσωπάκι, ίσως ήταν οι χειλάρες της, ίσως ήταν το τρομερό της κωλαράκι με την στριγκάρα να διαγράφεται, ίσως πάλι οι έτοιμες να εκραγούν βυζάρες της.
Όπως και νά’χει η καρδούλα του Μεταλλά σκίρτησε και ο Καλαματιανός που σε κάτι τέτοια ήταν μανούλα το κατάλαβε αμέσως, και είπε με την καλαματιανή του προφορά
«Τράβα να της μιλλλλήσεις» (το λάμδα να τονίζεται)
Σίγουρος για τον εαυτό του λόγω του αλκοόλ, με το μόνο άγχος μη ξεράσει πάνω της και γίνει ρόμπα, ο Μεταλλάς χώθηκε.
Και εδώ πρέπει να επισημάνω κάποια πράγματα.
1. Μεταλλάδικα ρούχα, που ανέφερα στην αρχή του κειμένου, δεν είχε πάρει μαζί του.
2. Το κοντό μαλλί του πήγαινε κάργα. Είχε ομορφύνει
3. Οι σωστοί μεταλλάδες λιώνουν στα γυμναστήρια. Και ο δικός μας μεταλλάς ήταν φέτες.
Γούσταρε λοιπόν το γκομενάκι τον Μεταλλά, έτσι νταβραντωμένος και ομορφούλης που ήταν και δέχτηκε ευχαρίστως τα κεράσματά του. Μέχρι το τέλος της βραδιάς άλλαξαν κινητά και φιλήθηκαν. Θα ξαναβρίσκονταν στη μαμά Αθήνα. Το γκομενάκι είχε έρθει για Σ/Κ στο Σουφλί να δει τους παππούδες.
Βρέθηκαν στην Αθήνα, στην πρώτη άδεια του Μεταλλά.
Ο Μεταλλάς με την κανονική του ενδυμασία αυτή τη φορά τρόμαξε το γκομενάκι, που το πιο εναλλακτικό που έκανε στη ζωή της, ήταν που είχε αγοράσει ένα CD του Χατζηγιάννη.
Καλά το καταλάβατε. Το γκομενάκι ήταν τρέντι. Με τον Πετρέλη της, το Νίνο της και τις μπουζουκερί και χέστηκε πάνω της όταν ο Μεταλλάς την πήγε στα Εξάρχεια. Έβλεπε όλους αυτούς τους ακούρευτους και τους κακοντυμένους και είχε κλάσει μαλλί. Μετά το τρίτο πότό, όμως χαλάρωσε και άρχισε να χώνει τη γλώσσα της στο στόμα του Μεταλλά και το αντίστροφο.
Ο Μεταλλάς μετά την πήγε με το αμάξι σε έναν γαμιστρώνα (στο Πανί, δεν ξέρω αν ξέρετε) και έκαναν καλό σεξ.
Την επόμένη το γκομενάκι είχε κανονίσει για Envy με τις φίλες της και ήθελε τον Μεταλλά να την συνοδέψει. Και όπως ήταν λογικό έφαγαν πόρτα, γιατί ο Μεταλλάς έσκασε μύτη σαν σωστός Μεταλλάς, και πήγαν στον γαμιστρώνα και έκαναν καλό σεξ.
Όταν επιτέλους γνώρισαν οι φίλες του γκομενακίου τον Μεταλλά, τότε έγινε τα πράγματα έγιναν πιο περίπλοκα. Ο Μεταλλάς, έσκασε μύτη σαν σωστός Μεταλλάς και έκανε καφρίλες, ρευόταν, έλεγε αστεία με πούτσους και μουνιά και σάρκαζε τον Νίνο και τον Πετρέλη (αν είναι δυνατόν). Το διαλύσανε νωρίς γιατί η παρέα δεν τράβαγε και πήγαν στον γαμιστρώνα και έκαναν καλό σεξ.
Όταν οι Μεταλλάδες φίλοι του Μεταλλά γνώρισαν το γκομενάκι, πάλι τα πράγματα δεν ήταν ευχάριστα. Γιατί κάτι τέτοιες γκόμενες οι Μεταλλάδες τις θεωρούν χαζές και ξενέρωσαν. Ίσως ήταν και η ζήλια που ο φίλος τους είχε βρει γκομενάκι πρώτο. Ήπιαν μια μπιρίτσα, οι Μεταλλάδες την έκαναν για το σπίτι και το ζευγάρι για τον γαμιστρώνα να κάνουν καλό σεξ.
Οι φίλοι του Μεταλλά τον περιθωριοποίησαν γιατί έφερνε όπου πήγαινε την «ξενέρωτη» όπως αποκαλούσαν. Έμαθαν δε, ότι την είχε συνοδεύσει σε κάποιον Καλλίδη με υφασμάτινο παντελόνι και πουκάμισο και του έβαλαν “Χ”. Το ίδιο και οι φίλοι του γκομενακίου που δεν άντεχαν τον Μεταλλά. Άρχιζαν να μένουν οι δυο τους. Είχαν ο ένας τον άλλο και πίστευαν ότι τους έφτανε, αλλά δεν ταίριαζαν.
Μαγαζιά να αρέσουν και στους δύο δεν υπήρχαν. Οι συζητήσεις τους, ήταν κακές. Όχι ότι δε συμφωνούσαν, αλλά δεν είχαν κοινά να συζητήσουν. Σπάνια έβρισκαν κοινά.
Μια φορά ο Μεταλλάς της είχε πάρει δώρο ένα δαχτυλίδι. Και όλο χαρά πήγε να της το δώσει. Δεν ήταν όμως όποιο κι όποιο δαχτυλίδι. Ήταν το ένα. Αυτό που έψαχνε ο Σόρον και το κουβαλούσε ο Φρόντο. Το γκομενάκι όταν το είδε γέλασε στα μούτρα του Μεταλλά και ο Μεταλλάς την είπε «άσχετη» και το γκομενάκι τον είπε «κιτς» και «καρακίτς». Τσακώθηκαν αλλά το συμφιλιωτικό σεξ που ακολούθησε ήταν σούπερ. Κάτι παρόμοιο είχε γίνει όταν το γκομενάκι, του είχε πάρει δώρο μια ροζ μπλούζα. Πάλι μετά τον τσακωμό τους, το σεξ ήταν σούπερ.
Όταν πήγαιναν να διαλέξουν DVD ο Μεταλλάς ήθελε Alien και το Γκομενάκι Di Caprio. Κατέληγαν σε χαζοκομωδίες που είναι δεκτικές από όλους, αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να τελειώσουν μία ταινία. Έπεφταν με τα μούτρα ο ένας στο «τέτοιο» του άλλου. Το σεξ ήταν το μόνο κοινό που είχαν, αλλά είχαν καλό σεξ. Να ’ναι καλά τα παιδιά, ταίριαζαν απόλυτα στο σεξ.
Όμως με τον καιρό έφθινε κι αυτό, και όπως είναι λογικό χώρισαν. Ήταν δύσκολο και για τους δύο, αλλά δεν πήγαινε άλλο. Του Μεταλλά του έλειπε το Μομπέτερ και του γκομενακίου οι απόφοιτοι του Fame Story.
Βρέθηκαν μετά από καιρό στην Ερμού. Το γκομενάκι μόλις είχε βγει από τα Μπέρσκα όπου είχε αγοράσει κάτι ξεκωλέ μπλούζες και ο Μεταλλάς κατέβαινε Ψειρή για να πιει τις μπιρίτσες του και να γίνει λιώμα. Παγωμένοι μίλησαν ο ένας στον άλλο και κανόνισαν να ξαναβρεθούν. Του Μεταλλά του είχε λείψει το τρομερό της κωλαράκι.
Ουφ! Συγκινήθηκα! Πάω να ακούσω λίγο Χατζηγιάννη για να έρθω στα ίσια μου!